Krew Smoka - prolog

     Była noc. Grube krople deszczu raz po raz uderzały o zaśmieconą ulicę miasta Inarth. Na skraju drogi zamigotały dwa malutkie światełka, które zaczęły się zbliżać do głównego budynku w wiosce – do ratusza. Gdy podeszły bliżej, okazało się, że to mężczyzna, u którego tylko oczy błyszczały jak złote ogniki. Nie spodziewał się, że ktoś go obserwuje, nie spodziewał się, że jakiś niski – na oko jedenastoletni chłopak podąża za nim, przechodząc cicho przez najciemniejsze zakamarki, byleby owy nieznajomy go nie zauważył. Tajemniczy przybysz wszedł do ratusza, pokazując jakąś podejrzaną kartę strażnikom. Chłopiec nie mógł już dalej go śledzić, chociaż... nie, to niemożliwe. Zniechęcony chłopak odszedł ponuro do swojego domu i po cichu wszedł po schodach, aby nie obudzić rodziców, po czym rzucił się na łóżko w swoim pokoju, wyraźnie zmęczony. A tymczasem w ratuszu...
     -Co ty sobie wyobrażasz?! - warknął wściekły burmistrz. - Tak po prostu spacerujesz sobie po uliczce?! A gdyby ktoś cię zauważył?!
-Nawet jakby ktoś mnie zauważył, to nie zauważyłby mojej twarzy – odpowiedział spokojnie nieznajomy, odsłaniając kaptur.
Okazało się, że ten tajemniczy przybysz to około dwudziestoletni mężczyzna, którego bujne, długie, jasnobrązowe włosy sięgały aż do połowy pleców. Oczy miał niebieskie, połyskujące wesołym światłem, przez lewe oko przechodziła na prawy ukos krótka blizna.
-Ech... No dobra, przejdźmy do rzeczy – mruknął zirytowany burmistrz wyciągając coś zza pazuchy.
Po chwili oczom nieznajomego mężczyzny ukazała się mała fiolka, zawierająca jakiś srebrny, połyskujący płyn. Na twarzy przybysza malowało się szczere zdumienie.
-Czy to... krew smoka? - spytał jąkając się lekko.
-Tak, to krew smoka i to nie bylejakiego, to krew smoka zamieszkującego odległe okolice Wulkanów Walkirii.
-Acha. Więc mam zrobić to co mi mówiłeś tydzień temu? - spytał nadal bardzo zdziwiony.
Burmistrz tylko skinął twierdząco głową, po czym nieznajomy wyszedł z budynku i pomaszerował z powrotem ulicą.


Zapowiedź pierwszego rozdziału:
powiem tylko tyle, że będzie się nazywał "Dzień jak co dzień, ale czy na pewno?"